Nieuwetijdskind... en nu?

gepubliceerd op: 12 december 2011

Dit is de laatste aflevering van een reeks van vier, waarin ik mijn aandacht heb gericht op zogenoemde Nieuwetijdskinderen. In dit laatste deel wil ik het graag hebben over een mogelijke misdiagnose en over de speciale aandacht die je ze kunt geven.

Misdiagnose

Ik heb al aangegeven dat Nieuwetijdskinderen moeite hebben met uitgestippelde structuren, wanneer zij zelf een andere weg zien naar de oplossing. Ze kunnen zich ook vaak moeilijk aanpassen aan wat de omgeving op dat moment van hen verlangt. Hierdoor worden ze vaak bestempeld als opstandig, druk, brutaal of ongeïnteresseerd. Zeker als ze door hun innerlijke onrust maar moeilijk stil kunnen blijven zitten, krijgen ze  vaak het stempel ADHD. Als ik naar mijn eigen zoon kijk: hij heeft ook moeite om te blijven zitten en luisteren en loopt soms zomaar bij je weg. Inmiddels weet ik waarom: hij heeft mijn uitleg of preek al lang begrepen en wil op zijn manier er mee aan de slag. Hij luistert echt wel en heeft de boodschap goed door. Maar als het in zijn ogen onterecht is wat er gebeurt, dan is hij echt opstandig. Hij kan dan zelfs zo driftig worden dat hij keihard gaat schreeuwen en gillen, hij rent bij je weg, schopt tegen dingen, hoest en kokhalst van de opwinding en weet niet meer wat hij moet. Is die bui over, dan komt ie naar je toe om te knuffelen. Heeft hij ADHD? Nee! Als je hem op zijn manier laat spelen of ontdekken, dan zit hij gerust een uur stil en geconcentreerd te werken en moet je hem echt met trucjes uit die concentratie halen. Hij kan dagen achtereen luchtig en lachend door het leven gaan zonder één uitbarsting, en in een tel kan hij daarin omslaan.

Ik heb geen moeilijk kind. Die driftbuien, het drukke, uitgelaten, clowneske gedrag dat zich daartussen weeft, het is altijd van tijdelijke aard. Het grootste deel van de tijd is hij een rustig, enigszins verlegen jongetje. Wij kennen zijn humor, zijn sociale karakter, zijn zelfstandigheid. Het is heerlijk om met hem dingen te doen die hem interesseren; dan heb je echt de hele dag het grootste plezier samen. Af en toe komen daar moeilijke momenten, soms zelfs dagen tussen, waarop we even moeten ademhalen, piekeren en elkaar herinneren aan zijn specifieke kwaliteiten en behoeften.

Waarom speciale aandacht?

Heeft een Nieuwetijdskind nu heel andere behoeften dan een ander kind? Eigenlijk niet. Elk kind wil erkend worden in zijn eigenheid, elk kind heeft een eigen gebruiksaanwijzing (die er helaas nooit bij zit) en elk kind heeft behoefte aan liefde en aandacht. Waarom is het dan toch belangrijk in de opvoeding van deze kinderen rekening te houden met dat nieuwetijdsaspect?

Een Nieuwetijdskind voelt aan wanneer hetgeen je zegt niet overenkomt met wat je voelt. Het kind zal dat ervaren alsof je niet de waarheid met hem wilt delen, en dat maakt hem opstandig, boos of zelfs eenzaam. Hij begrijpt intuitief hoe de situatie in elkaar zit, terwijl jij als ouder om de hete brij heen draait. Het kind voelt zich daarom ook niet serieus genomen. Met name dit herken ik zelf heel goed uit mijn eigen jeugd. Opgroeiend met scheidende ouders voelde ik haarfijn aan hoe mijn moeder over mijn vader dacht en hoe mijn vader zich voelde, maar ze voerden een toneelstukje naar ons op. Dit maakte me inwendig heel boos, want ik wilde ze graag steunen, maar ze bleven het verbergen.

Een Nieuwetijdskind bezit de intrinsieke motivatie om dingen te verbeteren, om te bemiddelen. Als een klein zusje huilt en het voelt aan waarom, dan zal hij je graag willen helpen haart te troosten. Geef hem deze ruimte. Vaak wordt zoiets gezegd als: “Laat mama maar even,” of zelfs: “Bemoei je er even niet mee.” Dit maakt een Nieuwetijdskind erg van streek.

Nieuwetijdskinderen zijn vaak zintuiglijk hoogsensitief. Ze kunnen veel last hebben van geluid, licht en ook pijn. Als een kind valt, maar het lijkt mee te vallen, zijn we vaak geneigd te zeggen dat het zich niet moet aanstellen. Maar hooggevoelige kinderen beleven dingen intenser, en de combinatie van de schrik, de drukte of commotie en de pijn, maken zo’n val voor dit kind echt veel indrukwekkender dan voor een ander kind.

Enkele tips

Ik ga en kan hier natuurlijk geen handboek schrijven voor de benadering van Nieuwetijdskinderen. Ik ben daarvoor ook niet opgeleid en ik denk niet dat zo’n handboek te schrijven is. Er bestaat toch ook geen handboek voor het gemiddelde kind? Wel wil ik afsluiten met een paar tips:

·         Erken dat het Nieuwetijdskind meer opmerkt dan jij kunt waarnemen. Realiseer je dat je kind door je masker heen prikt en ga hier bewust mee om. Neem de tijd om hem de situatie uit te leggen in voor hem begrijpelijke taal.

·         Neem zijn gevoelens serieus. Als hij iets te heet, te koud, te luid of te pijnlijk vindt, dan stelt hij zich niet aan. Ga na hoe je het voor je kind makkelijker kunt maken en geef je kind de ruimte om weer even bij te komen van een indrukwekkende gebeurtenis. Ga niet te snel door naar het volgende. Ik vind dit eigenlijk gelden voor ieder kind.

·         Gun je kind de kans om dingen op zijn eigen manier te ontdekken en op te lossen. Leerboeken of je eigen gewoontes bieden vaak maar één gewenste aanpak, maar vertrouw erop dat je kind er via zijn eigen methode ook wel komt. En word niet boos als hij toch vastloopt. Hij heeft in ieder geval zijn creativiteit kunnen inzetten en dat is belangrijk. Laat hem niet teveel platgetreden paden bewandelen. Wandel liever eens met hem mee. Je zult je vaak positief verbazen waar hij mee komt en het is vaak ook erg komisch als je die creativiteit bewust waarneemt.

·         Terechtwijzen of corrigeren kun je beter rustig en aandachtig doen. Luid schreeuwen en met je vinger wijzen maakt ze juist meer van streek. Ga door je knieën en zeg op rustige toon wat niet mag en wat je wél van je kind verwacht. Ook dit geldt in mijn ogen voor ieder kind: positieve aandacht geeft een veel rustiger sfeer in huis.

·         Stel wel grenzen. Het lijkt hierboven misschien alsof een Nieuwetijdskind helemaal zijn eigen gang moet kunnen gaan, maar dat is niet zo. Zoals ieder kind vraagt ook een Nieuwetijdskind om grenzen. Wees hierin heel consequent.

·         Tenslotte: neem altijd de tijd om aandacht aan je kind de besteden. Dit kan in onze hectische wereld niet altijd, maar een kind heeft geen boodschap aan jouw werk of jouw afspraak. Schakel dus af en toe een tandje lager en ga echt voor je kind zitten. Vergeet niet: hij voelt aan hoe jij je voelt, dus geef gewoon aan dat je het soms moeilijk vind om er helemaal bij te zijn. 

Lees meer op: nieuwetijdskind.com. Interessant is ook de Reversiemethode, o.a. te lezen op: levenskracht-texel.nl.

Ik vond het leuk en interessant om me de afgelopen weken te verdiepen in dit onderwerp. Ik heb er zelf ook veel van opgestoken en ik heb interessante artikelen gelezen en mensen gesproken. Mij heeft het ook zeker geholpen in de kijk op en de benadering van mijn eigen kinderen. Misschien had jij er ook iets aan. Laat je het me weten? Dank je!