Elke start is spannend...

gepubliceerd op: 26 augustus 2011

Hallo, ik ben Judith, mama van Siem (2007) en Femke (2009) en ik ben getrouwd met Lars. Ik ben nieuw bij de redactie van Love2bemama en ik heb er heel veel zin in. Ik ben docente Nederlands aan een MBO-opleiding voor Recreatie en Toerisme, ik heb mijn eigen webwinkeltje en ik blog graag over mijn drukke, maar gezellige leventje als werkende mama.

Deze week gaat er weer heel veel van start. Mijn schrijfwerk bij Love2bemama bijvoorbeeld, of het nieuwe schooljaar op mijn werk. Mijn dochter Femke gaat naar een nieuw KDV en zoon Siem gaat voor het eerst naar school! Wat een week zeg!

Voor mij persoonlijk is het meest spannend toch wel de schoolweek van Siem. Nu is school natuurlijk mijn dagelijkse bezigheid, maar dan ben ik bezig met pummels van rond de 16 jaar, die zelf bewust voor die MBO-opleiding hebben gekozen. Dat is dus veel minder spannend en zij hebben die allereerste schooldag als kleuter allang achter de rug. We beginnen met de nieuwe eerstejaars altijd met een introductieperiode van drie weken, met een kamp van drie dagen erbij. Ze komen aanvankelijk nog zonder pap en mam, maar in de loop van de introductie krijg je al wat ouders aan de telefoon – “ja mevrouw, wij letten er echt op dat uw zoon aansluiting vindt, het is voor iedereen een nieuwe start...” – en bij het kamp zie je dan toch meer ouders, die de tassen en de slaapzakken komen brengen. Een week later, op de eerste ouderavond, maak je echt kennis en probeer je die spanningen en onzekerheden weg te nemen.

Ieder jaar een spannende tijd, maar dit jaar ben ik met heel andere zaken bezig: de eerste schoolervaringen van Siem! De eerste keer overblijven, de eerste keer naschoolse, het eerste gesprek met juf Ans... Jeetje zeg, dit moet het meest spannende gegeven ooit zijn in het leventje van mijn jonge spruit, die sowieso al veel te snel groot is geworden. Maar wat was hij er tegelijk ook aan toe! Hij zit nu, terwijl ik dit aan het schrijven ben, zijn eerste ochtend in de klas. En ik kan er niets aan doen, maar ik heb gewoon iedere keer de kriebels als ik aan hem denk...

Zodadelijk mag ik hem ophalen en dan gaan we samen een boterhammetje thuis eten. Maar dat kan ik ook alleen nog deze week doen, want vanaf volgende week moet hij ook al overblijven op maandag, dinsdag en donderdag en moet hij donderdagmiddag ook nog naar de NSO. En hoe vindt hij dát dan? Zullen zijn verhalen enthousiast zijn? Wat als hij geen vriendjes maakt? Grrrr, ik maak mezelf veel te gek!

Ik voel me soms gewoon schuldig dat ik hem dit allemaal aan moet doen; al die nieuwe dingen, al die indrukken, al die veranderingen. Het is al best een gevoelig mannetje en zijn wereldje was zo fijn klein en veilig. Ik voel een constante neiging hem te overladen met extra traktaties, kleine cadeautjes en andere verwennerij. Gelukkig heb ik me tot nog toe in kunnen houden.

Maar, voor het overblijven heb ik dan toch een leuke manier gevonden om hem iets extra’s te geven. Mijn vriendin Tosca inspireerde me met de Bento: een leuk en vrolijk opgemaakt broodtrommeltje met allemaal kleine en lekkere traktaties. Lees hierover meer in mijn volgende blog.

Ach, over een paar weken zitten we vast weer helemaal in dit nieuwe ritme, dan zijn alle vragen beantwoord en begrijp ik misschien helemaal niet meer waarom ik me zo druk maakte. Maar ik besef nu dat dit kunstje zich daarna nog minstens 2x herhaalt: bij de eerste dag op de middelbare en bij de eerste dag op de vervolgopleiding. Want dat begrijp ik nu toch wel heel goed: dat die ouders tijdens de introductie al bellen is helemáál niet overdreven, dat is meer dan logisch! Voor ouders namelijk – en misschien wel speciaal voor mama’s, is deze stap zo minstens zo intens, weet ik nu, uit ervaring. Waarschijnlijk nog veel spannender dan voor de nieuwe MBO’ers die ik vanaf volgende week weer mag ontvangen.

Met deze nieuwe wetenschap, stap ik weer heel anders mijn eigen nieuwe schooljaar in. Wat zijn het toch scheetjes, die nieuwe pummels van 16 jaar... Ik zal ze eens extra aan de hand nemen de komende weken. De mama’s kunnen gerust zijn: deze mama begrijpt jullie volkomen!