Moederstrijd

Gepubliceerd op 30 april 2012


In moederland heerst een onzichtbare strijd. Buiten op straat bekijken we altijd de inhoud van andere wandelwagens, want we vinden altijd dat andere kinderen te warm, te koud, te vies of te deftig gekleed zijn voor de gelegenheid. Andere moeders pakken hun lastige kinderen in de supermarkt altijd verkeerd aan en andere kinderen worden altijd veel te vrij, of juist veel te kort gehouden.

We weten het altijd beter. En daarom reageren we op zwangerschaps- en moederfora altijd fel op posts van andere moeders. Of op feestjes roddelen we met andere moeders over de afwezige moeders en we vinden het vaak belachelijk dat die afwezigen er niet zijn, omdat ze geen oppas wilden regelen.

Andere moeders geven hun baby’s veel te veel of veel te weinig flessen, borstvoeden te lang of te kort, beginnen veel te laat of te vroeg met vaste voeding en dan ook nog met de verkeerde. En als de peuter dan een lastige eter wordt, weten we altijd moeiteloos aan te geven hoe mams die weer aan het eten krijgt.

Papa’s zien er wat onhandig, maar vertederend uit met een baby in een te losse draagdoek, moeders zijn idioot dat ze het kind zo gevaarlijk dragen. Kinderen krijgen te vroeg schoentjes aan of oorbelletjes geschoten. Het is belachelijk dat een kind van een jaar nog nooit ergens heeft gelogeerd of juist iedere week.

Goed beschouwd hebben we op iedere opvoedmaatregel van een andere moeder commentaar. En ik moet eerlijk bekennen dat ik er ook wel eens aan mee doe. Dan zie ik iets gebeuren en dan denk ik: “ik zou dat heel anders doen”. Maar ik probeer dat toch echt voor me te houden. De laatste tijd echter, hoor ik steeds vaker moeders (én oma’s) hardop hun commentaar uiten. Als ik op de fiets zit met mijn twee kinderen en het regent een beetje, dan hoor ik hardop dat het belachelijk is dat mijn kinderen geen regenjas aan hebben. En mijn kinderen zijn steevast te koud gekleed. “Hij heeft niet eens een sjaal om!”

Mijn slecht etende zoon wordt nog regelmatig tijdens bezoekjes hardop besproken en er wordt hem continue eten aangeboden, omdat zij het er echt wel in krijgen (niet dus…). Over mijn nog niet zindelijke dochter van net drie wordt hardop gezegd dat ik haar gewoon vaker op het potje moet zetten. En dat ik mijn kinderen soms een kwartiertje alleen in huis laat om een snelle boodschap te doen, durf ik al bijna niet meer te zeggen.

Dames, ik begrijp dat we het niet altijd eens zullen zijn over de wijze waarop we onze kinderen opvoeden, Maar waarom doen we het elkaar aan altijd zo kritisch te zijn? Heb je ooit vaders onder elkaar of over elkaar zo kritisch gehoord? Nee. Zij nemen de verschillen in aanpak gewoon voor lief. Van mij mag je best denken dat het ongehoord is dat mijn kinderen altijd los in de fietsstoeltjes zitten, met een te dunne jas. En ik begrijp het heel goed als jij er niet aan wilt denken om ook maar een minuut je kind alleen in huis te laten. Maar wij zijn vast gewoon heel andere types met heel andere kinderen.

Laten we elkaar gewoon in onze waarde laten. Zolang we onze kinderen niet verwaarlozen of mishandelen, maar ze juist laten opgroeien als gezonde, vrolijke en zelfverzekerde kinderen, dan doen we het goed. En er is niet één juiste weg daar naar toe. De wijsheid die je nodig hebt bij de opvoeding zit helemaal in jezelf. Doe geen dingen die niet bij je passen, maar ga af op, én vertrouw op je gevoel. Hoe anderen het doen, kan je soms helpen bij het zoeken naar een weg, maar dat zegt niet dat jij het dus verkeerd deed.

Ik heb daarom vanaf nu besloten: ik doe het gewoon goed. Dat bewijzen mijn kinderen mij namelijk iedere dag.

Gezinnig, slimme dingen voor gezinnen

gepubliceerd op 16 april 2012

“Het is voor veel werkende moeders flink schipperen. De boel thuis plannen, je opvoedbest doen, aandacht voor wie je lief is én jezelf niet vergeten. Er ligt van alles op ons bordje. De kunst is je energie te verdelen op een manier die energie geeft. Gezinnig  helpt bij een speelse en efficiënte aanpak. Met praktische hulpmiddelen om de spitsuurtijd makkelijker en leuker te maken.” (bron: Gezinnig.nl) Voor dit reviewartikel mocht ik maar liefst vier slimme dingen van Gezinnig testen. Daarover vertel ik je straks mee. Eerst nog even wat meer over deze leuke webshop. Het aanbod van Gezinnig Initiatiefnemers van Gezinnig, Wendy Houben en Rianne van Essen, allebei moeder van twee jonge kinderen, startten in 2008 de webshop Gezinnig. Ze hebben er veel plezier in. En dat is ook niet gek. In de webshop vind je een gevarieerd aanbod om de boel thuis prettiger te organiseren. Week- en maandplanners, uitdagende, inspirerende spelletjes, vrolijke kletsboeken en nog veel meer. De praktische producten leveren inspiratie voor alle facetten van het gezinsleven. Daarom is de shop onderverdeeld in 5 gebieden: voor mij, voor kids, voor ons, voor thuis en in vrije tijd. Gezinnig ontwerpt ook producten onder eigen label. Deze herken je aan het stempel ‘eigen merk'. De test Aan mij en mijn gezin dus de leuke taak om vier producten van Gezinnig te testen. Het Slaapklets-boek voor kinderen, de Doobuddies krasposter, een slaap en ontspannings-cd en een Rapport voor mama. Deze laatste heb ik meteen bekeken, want ik wilde wel eens weten hoe dat eruit zag. Ik kwam er al snel achter dat dat vooral leuk was voor kinderen die zelf al kunnen lezen en schrijven. Mijn kinderen zijn ruim 4 en bijna 3, en ze geven - leuk voor mij - nog vooral gewenste antwoorden. Omdat ik een eerlijk oordeel wilde, heb ik het rapport dus doorgegeven aan een vriendin met drie dochters, waarvan één al in groep 4. Moederdagtip: Rapport voor mama De meiden hebben het rapport samen met papa ingevuld. Ook papa vond dit heel erg leuk, want hij hoorde toch verrassende dingen. Met vragen als: Is je mama mooi?, en Is jullie huis altijd opgeruimd? kun je natuurlijk ook spannende reacties krijgen. Gelukkig kreeg mijn vriendin uiteindelijk een dikke acht. Papa vertelde mij dat de meiden het niet altijd helemaal eens waren, dus daar moesten ze soms wat over bekvechten, maar ze vonden het allemaal leuk om te doen. Wat het extra leuk maakt, is dat de kinderen mama ook nog wat tips kunnen meegeven. Wat mag ze bijvoorbeeld wel wat vaker doen? Mijn vriendin zei dat ze in ieder geval zeker iets met deze tips ging doen. Ze vonden het allemaal een echte aanrader voor Moederdag. Er is ook een rapport voor papa, oma en opa en zelfs voor de juf/meester. Doobuddies krasposters

Om je kind te ondersteunen bij moeilijke dingen als zindelijk worden, aankleden, opruimen en netjes eten, zijn de Doobuddies krasposters ontwikkeld. Op de handzame poster staan twintig krasvakjes en iedere keer als je kind goed gedrag laat zien, kun je dit belonen door hem een vakje te laten krassen. Onder elke kraslaag vind je een vrolijk plaatje in het thema. Bij de krasposter krijg je ook een leuk voorleesboekje over het thema.

Mijn zoon en dochter testten de aankleedposter. Mijn zoon kan zichzelf eigenlijk al goed aankleden, maar moet daaraan nog vaak herinnerd worden. De poster helpt hem echt om het helemaal zelf én snel te doen. Het werkt dus! Dochterlief is eigenlijk nog wat te klein om zich helemaal zelf aan te kleden, dus met haar heb ik de poster gebruikt voor de zindelijkheidstraining. Helaas heeft ze een sterke eigen wil: zelfs het vooruitzicht van een krasvakje stimuleert haar niet. Maar misschien moeten we nog wat langer doorzetten.

Een minpuntje van de Doobuddies krasposter is de kraslaag. Deze is best lastig weg te krassen, zelfs met het scherpste muntje dat we hadden. Ik moest zelf iedere keer even nakrassen om het plaatje helemaal zichtbaar te maken. Toch vind ik de Doobuddies erg leuk. En - ook belangrijk - niet duur.

Slaap-cd

De slaap-cd is bedoeld om je kind te leren zich te ontspannen voor het slapen gaan. Vandaar de titel ‘Heerlijk ontspannen, lekker slapen'. Deze cd hoort oorspronkelijk bij het boek ‘Opvoeden vanuit het hart' maar is ook los te gebruiken. Nu doe ik al regelmatig yoga-oefeningen met mijn kinderen en leer ik ze door ademhaling weer rustig te worden na een driftbui, dus ze zijn daar al bekend mee. De cd bevat twee tracks: een ontspanningsoefening en een rustig muziekje. De ontspanningsoefening was voor mijn kinderen nog wat te moeilijk. De visualisaties die ze moesten doen brachten teveel vragen, waardoor ze niet echt ontspanning vonden. Maar het muziekje gaf een heel goede ondersteuning bij de yoga-oefeningen. Het moet nu ook steevast op, terwijl we het voorheen zonder muziek deden. De ontspanningsoefening is overigens wel heel goed voor mama zelf! Ik vond het dus toch wel een mooie cd.

Slaapklets!

Dit boek, van het Gezinnig eigen label, is uiteindelijk onze persoonlijke favoriet geworden. Met behulp van leuke icoontjes en eenvoudige, maar treffende vragen, neem je met dit dag- en nachtboekje op een speelse manier de dag door met je kind. Slaapklets! laat je kletsen over vandaag, vooruitkijken naar morgen, ontspannen en lekker slapen. Mijn zoon begreep in slechts twee dagen de structuur en de bedoeling van het boekje en we konden dus snel al lekker kletsen. De oppas was zelfs op dag 2 van de test aan de beurt om het boekje in te vullen en dat ging prima. Vragen als: Wat was het leukste / stomste van vandaag?, Heb je zin in morgen?, Was dit een actieve of een luie dag?, kun je de leukste gesprekken aangaan. Mijn zoon vertelt normaal gesproken niet veel over zijn schooldag, maar met dit boekje komen we toch veel te weten. En hij droomt regelmatig heel heftig, maar sinds Slaapklets verwerkt hij de dingen van overdag beter en zijn de dromen dus minder geworden. Een heel fijn resultaat!

De producten van de webshop Gezinnig zijn echt heel leuk en handig. En daarnaast vind je er interessante nieuwtjes en korte miniblogs over slimme dingen en producten. Ga snel een kijkje nemen!

Mannen in de kinderopvang

gepubliceerd op 19 maart 2012

Vorige week maandag ging het proces tegen Robert M., de van kindermisbruik verdachte medewerker van een kinderdagverblijf, van start. Deze zaak krijgt vanzelfsprekend heel veel media-aandacht, want het misbruik van zoveel kinderen (ruim 60) door één persoon, dat is natuurlijk verschrikkelijk. En de emoties zijn nog verder opgelopen, omdat het misbruik voornamelijk plaatsvond in een - zo dacht men - veilige, vertrouwde omgeving: het kinderdagverblijf. Dat gevoel van ‘veilig en vertrouwd’ werd niet alleen abrupt weggenomen bij de ouders van de slachtoffertjes, maar bij ouders in heel Nederland.

Geen mannen

Na het verwerken van de eerste schrik, verschoof de inhoud van dit nieuws al snel naar een discussie over mannen in de kinderopvang. Veel ouders vonden dat mannen niet werkzaam mochten zijn in de kinderopvang, want je mocht geen risico’s lopen. Ook ik begon me af te vragen waarom de aardige, maar een beetje stille jongen die stage liep op de groep van mijn zoontje, had gekozen voor deze opleiding. Waarom zouden jongens van 17 jaar dat zo leuk vinden? Ik heb het antwoord nooit gekregen, maar na de eerste golf van emotie en berichtgeving rondom Robert M. verdwenen mijn vragen langzaam weer naar de achtergrond. Hij was gewoon een heel aardige stagiair.

Debat

Ik heb het afgelopen jaar nog wel eens aan de slachtoffertjes gedacht en ook aan het proces. Welke straf zou M. krijgen? Maar het leven ging ook door en ik ‘vergat’ de hele zaak toch ook weer een beetje. Gelukkig maar, want je wilt bij zoiets niet te vaak stilstaan. Tot afgelopen zaterdag 10 maart. Ik zag toen de uitzending van ‘Debat op 2’, die, vanwege het aanstaande proces tegen M., over mannen in de kinderopvang ging. In de zaal zaten voor- en tegenstanders van mannen in de kinderopvang. Moeders, vaders, psychologen, pedagogen én: mannen uit de kinderopvang. Het was een boeiend debat, maar tegelijkertijd een herhaling van zetten: de argumenten voor en tegen van een jaar geleden kwamen weer tegenover elkaar te staan.

Wat het debat toch boeiend maakte, was een aantal voor mij nieuwe cijfers en feiten. Zo is bijvoorbeeld één op de tien misbruikers vrouw. Als je het aantal vrouwen dat werkt in de kinderopvang afzet tegen het aantal mannen, dan is de kans aanzienlijk groter dat je kind op het KDV misbruikt wordt door een vrouw dan door een man. En ze kunnen het vaak nog ongestoorder doen ook, omdat er weinig wantrouwen is. Wat ik ook interessant vond, was de mening dat kinderen van 0-4 jaar kwetsbaarder zouden zijn met betrekking tot misbruik, dan kinderen van 4 jaar en ouder? Ik vraag me dat serieus af. Een kind vanaf 4 jaar kun je volgens mij makkelijker onder druk zetten om niet te praten. Peuters zullen het misbruik wellicht eerder kenbaar maken, door gedrag en woorden.

Mannenberoep?

Ik ben zelf niet tegen mannen in de kinderopvang. En dan niet omdat ik vind dat de mannen een extra pedagogische bijdrage leveren, of omdat kinderen dan beide rolmodellen om zich heen hebben. Maar gewoon, omdat iedereen het werk moet kunnen doen dat hij wil. Bij Siem in de klas loopt een 18-jarige jongen stage als onderwijsassistent. Waarom wil hij dat? Waarom niet een ‘mannenberoep’? Nu ja, omdat hij het gewoon leuk vindt, en het ligt hem heel goed. De kinderen, en ik, zijn dol op hem!

Bron: mannenindekinderopvang.nl

In het debat op televisie viel dat woord ‘mannenberoep’ ook. Ik wil de discussie over mannen- of vrouwenberoepen hier niet openen. Wat ik echter wel raar vind, is dat veel mensen niet moeilijk doen over een mannelijke voetbaltrainer, zwemleraar of basisschooldocent. Nog niet eens zo heel lang geleden werkten er zelfs meer mannen in het basisonderwijs dan vrouwen. Zijn we daar dan niet bang voor? Kunnen die onze kinderen niet beschadigen? Op kamp of in de kleedkamer kunnen toch ook rare dingen gebeuren? Toch wordt daarover bijna nooit een discussie geopend. Mannen in de kinderopvang hebben een diploma, hebben daarvoor ook stage moeten lopen en worden gescreend. Voor basisschooldocenten geldt dit ook. Maar wat weet jij van de voetbaltrainer of de zwemleraar van je kinderen?

Extreem

We hebben gezien dat screening en opleiding geen garantie zijn voor veiligheid. Maar dat geldt voor meer beroepen. Onder brandweermannen lopen pyromanen, onder gynaecologen vrouwenhaters, onder politieagenten criminelen. Helaas onder pedagogisch medewerkers pedofielen. Mannelijke én vrouwelijke. De zaak Robert M. is echter wel een heel extreme. En hij kon ook te gemakkelijk zijn gang gaan. Op ‘het Hofnarretje’ heerste een vreemd beleid: kinderen werden thuis ontvangen bij de directeur voor feestjes, in het televisieprogramma had men het over 22 stagiaires, die als een goedkope personeelsoplossing werden ingezet. De directeur van destijds is uiteindelijk, op advies van de burgemeester, opgestapt.

Natuurlijk, de zaak M. is afschuwelijk. Maar bedenk je eens wat we onze kinderen leren over mannen door ze zo te benaderen? Mannen mogen niet alléén met kinderen in een ruimte zijn, ze mogen huilende kinderen niet op schoot nemen, ze mogen soms zelfs geen luiers verschonen en ze moeten terughoudend zijn met stoeien.

Laten we vooral leren van de zaak M. en er niet voor wegrennen. Waarom zouden alle mannen die werkzaam zijn in de kinderopvang mogelijk fout zijn en komt het niet in ons op dat de vrouwen dat ook kunnen zijn? Ga het gesprek aan met (de mannen in) het kinderdagverblijf, toon betrokkenheid bij het beleid en de dagelijkse zorg en kijk naar je kinderen. We kunnen er samen voor zorgen dat de leiding op het KDV haar pedagogische taak correct uitvoert. De mannen én de vrouwen.

Tot B or not to B, an important question!

gepubliceerd op: 5 maart 2012

Iedereen die kinderen heeft en daarnaast werkt, zal op zoek moeten naar een vorm van kinderopvang. Wordt het een kinderdagverblijf, of toch maar oppas aan huis? Is een gastouder misschien een idee? Wat je ook kiest, het is bijna altijd de oplossing voor de hele dag. Je brengt je kind vroeg in de ochtend, en na je werk haal je rustig je kind weer op. Je hebt er dus, als alles goed loopt, weinig omkijken meer naar.

Anders wordt dat, wanneer je kind naar school gaat. Scholen beginnen vaak pas om 8.30 uur, dus je kunt niet meer vroeg op je werk zijn. Tussen de middag heeft de school middagpauze, en dan is er nog de middag, want scholen zijn rond 15.00 uur al uit, terwijl jij waarschijnlijk werkt tot 17.00 uur. Je kind twee uur op het schoolplein laten wachten, is natuurlijk geen oplossing, toch?

De BSO

Gelukkig hebben we in Nederland voor al deze problemen een handig instituut: voorschoolse, tussenschoolse en naschoolse opvang (VSO, TSO en NSO). In één woord: buitsenschoolse opvang (BSO). Erg handig, maar bij mij rees bij het naderen van de eerste schooldag van zoonlief toch steeds meer de vraag: to B(so) or not te B(so)?

Voor mijzelf was het heel makkelijk geweest: ik bleef gewoon drie dagen werken en zoonlief ging drie middagen naar de BSO. Maar dan was ik dus alleen van mezelf uit gegaan. En juist dat deed ik bewust niet. Ik deed het tegenovergestelde: ik begon me in te leven in mijn vierjarige die voor het eerst naar school gaat. De overgang van een KDV met maximaal vijftien kinderen en twee tot drie leidsters, naar een klas met dertig kinderen en één juf. Naar een nieuw gebouw, een andere omgeving, een nieuwe dagindeling, kortom: veel nieuwe indrukken. Ik bedacht me al snel dat dat wel erg vermoeiend zou zijn. En mega-spannend. En ik voelde ergens dat mijn zoon na school dan graag naar huis zou willen gaan. Even bijkomen en lekker spelen, of gewoon even lekker niets.

Huiselijke sfeer?

Ik moest dus op zoek naar een BSO met een huiselijke sfeer. Met rust en gezelligheid. Ik woon in een dorp en al snel kwam ik erachter dat er eigenlijk maar één BSO was. Daar ging ik dus naar toe voor een kennismakingsgesprek. Ik vertelde daar dat mijn zoon erg gevoelig is voor drukte en lawaai. Dat hij altijd erg moet wennen aan verandering en dat hij zeer gebaat is bij een beetje persoonlijke aandacht. Toen de leidster zei dat alle kinderen persoonlijke aandacht nodig hebben voelde ik me een tikkeltje dom. Wie was ik om met een soort gebruiksaanwijzing van mijn kind te komen? Deze mensen zijn opgeleide krachten die natuurlijk goed weten wat ze doen. En toch, iets in me bleef een rottig gevoel houden bij die hele BSO. Zeker toen ik hoorde dat er op donderdag wel vijfenvijftig kinderen aanwezig zijn, van alle leeftijden. En zoonlief zou er na school met een taxibusje naar toe vervoerd worden. Hoezo huiselijke sfeer? Ik zag mijn kleine menneke al hulpeloos in dat busje, zich afvragen waar hij naartoe werd gebracht. Mijn maag draait nog altijd om als ik aan die eerste keer denk...

In de zomervakantie zijn we gaan kijken op een donderdag. Er waren ongeveer veertig kinderen en de drukte kwam echt op me af toen ik binnen kwam. Zoonlief was ook niet echt op zijn gemak. Maar de leidster wist me gerust te stellen dat alle kinderen in het begin overweldigd zijn door de nieuwe indrukken. Ik heb mijn eigen twijfel daarom maar weg gestopt. Eigenlijk had ik ook weinig keuze, want op donderdag moest ik nu eenmaal een lange dag werken. De andere dagen had ik al bedongen dat ik om 14.30 uur kon stoppen, en daar moest ik al heel blij mee zijn. Het was dus rond: zoonlief zou voortaan op donderdag naar de BSO. En op maandag, dinsdag en donderdag zou hij ook gaan overblijven.

De eerste keer...

De eerste dagen overblijven waren al spannend, maar die eerste keer BSO was voor mij zenuwslopend. De hele middag dacht ik aan hem: in dat busje, in die enorme speelruimte, tussen die grote kids, een activiteit kiezen terwijl hij waarschijnlijk al bekaf was... Bij het ophalen bleek alles enorm mee te vallen. Hij vond het busje “kei-vet” en op de BSO was het heel gezellig geweest. Hij was inderdaad bekaf, maar dat vond ik helemaal niet raar.

De weken verstreken en met de tijd verliep het ophalen van de BSO steeds moeizamer. Hij keerde zich tegen mij, wilde niet meer mee naar huis. Zo kwam ik veel te laat, dan weer was ik veel te vroeg. Iedere keer vertelden de leidsters me dat het heel goed was gegaan. Siem reageerde echter nooit op ze, zei ze nooit gedag en wist ook geen één naam te noemen. Dit klopte in mijn ogen niet helemaal, want over school was hij zo anders. Hij kende alle meesters en juffen al en aan welke groep die staan, ik hoorde veel over kinderen in de klas. Maar de BSO bleef een vaag geheel. Ik vroeg hem er wel naar, maar hij wilde het er nooit over heben. Lang heb ik het gegooid op het feit dat hij er maar één middag in de week was, maar uiteindelijk bleek mijn voorgevoel te kloppen: hij vond het totaal niet leuk op de BSO.

We stoppen

’s Nachts werd hij gillend wakker en hij was in totale paniek. Hij droomt vaak heel heftig, maar nu ging zijn hart als een bezetene te keer en hij kon niet meer rustig worden. Het was de nacht van woensdag op donderdag en na uren giswerk en veel troosten kwam het eruit: hij wilde niet meer naar school, want dan zou hij ook naar de BSO moeten. Hij moest er bijna bij overgeven. In die nacht heb ik besloten dat we er acuut mee stopten. Mijn twijfel is er altijd geweest en ik had beter naar die intuïtie moeten luisteren. Sinds hij niet meer gaat is hij rustiger geworden en vooral veel vrolijker. Wat ik heel vervelend vind is dat de leiding niet in de gaten heeft gehad, dat hij het er totaal niet leuk vond. Misschien konden ze het niet weten, want hij kan zich gewoon erg goed aanpassen. Maar thuis zei hij dat er altijd veel te veel lawaai was, dat hij altijd iets moest kiezen en dat ie dat heel moeilijk vond en dat er nooit iemand naar hem luisterde als hij iets vroeg. Hij zat bij het ophalen ook altijd alleen in een hoekje te spelen. Ik heb in stilte gehuild. Mijn gevoelige mannetje hoorde daar echt niet thuis.

We hebben inmiddels een BSO gevonden waar maximaal tien kinderen in een groep zitten en die zijn onlangs gevestigd in zijn eigen schoolgebouw. Maar voor we hem aanmelden gaan we eerst een paar keer oefenen. Dat vonden ze daar gelukkig ook prima. Want één ding weet ik nu wel zeker: to B or not to B, that’s the important question! En lukt het niet? Dan ga ik gewoon een paar uur minder werken. Ik bespaar me toch op opvangkosten.

Voorjaarsvakantietips

gepubliceerd op: 20 februari 2012

De voorjaarsvakantie is begonnen! Nou ja, hier in het zuiden in ieder geval wel. Maar het heet hier natuurlijk geen voorjaarsvakantie, maar carnavalsvakantie. Alaaf!

Weet jij al wat je gaat doen deze of volgende week? Of kun je nog wel wat leuke tips gebruiken voor je vakantiepret? Lees dan hieronder mijn tips voor enkele ‘weer-eens-wat-anders-uitjes’.

20 t/m 26 februari

Ben je deze week vrij, en vier je zelf niet echt carnaval? Een mooie optocht kijken is toch de moeite waard! En als je niet van verkleden houdt, dan maakt dat niet uit, want iedereen is welkom! Vandaag (maandag), om 12.11 uur gaat de optocht in Venlo van start. Om 13.11 uur start in Valkenburg de optocht, evenals die in Roermond. Ga je liever naar Brabant? Om 12.33 uur vertrekt vandaag de bonte carnavalsstoet in Oeteldonk, Den Bosch natuurlijk! De optocht in Breda start om 13.11 uur.

Morgen (dinsdag) kun je in Limburg naar de optocht in Weert: een echte aanrader! Dweilorkesten, Kapellen en Koldergezelschappen trekken vanaf 13.00 uur door het centrum. In Brabant kun je op dinsdag wederom naar Den Bosch, voor de kinderoptocht die om 14.22 uur start. In Tilburg kun je ook naar de jeugdoptocht. Om 13.00 uur start deze Kènderstoet.

Natuurlijk kun je beide dagen ook terecht bij één van de vele lokale, vaak wat kleinere, maar zeker niet mindere optochten. Veel plezier!

Bezoek een beurs
Toch maar geen carnaval? Vanaf woensdag 22 t/m zondag 26 februari start de Negenmaandenbeurs in de RAI in Amsterdam. Dé ideale plek om inspiratie op te doen als je een kindje verwacht of net hebt gekregen. Gezellig met je zus, vriendin, (schoon)moeder, of natuurlijk je partner! Spetterende modeshows, stylingadvies voor de babykamer, trendy zwangerschaps- en babykleding, en nog veel meer. En vergeet niet: je kunt met hetzelfde entreebewijs ook naar de Huishoudbeurs!   

We gaan natuurlijk langzaam weer richting voorjaar, en als je graag wat tuininspiratie wilt opdoen, dan kun je terecht bij Tuin en Sfeer  in Groningen (23 t/m 26 februari) of het Holland Flower Festival in Middenmeer (22 t/m 26 februari). Op beide beurzen vind je vele stands op het gebied van tuinen en tuinaccessoires, huis, interieur en vrije tijd: er is dus heel veel te zien en te doen!

Theater voor kids

Een keer naar het theater met je kinderen? Kijk eens op de site van Lente-uitjes, een project van verschillende theaters uit Utrecht, Amersfoort, Houten, Soest, Woerden en Baarn. In deze theaters vind je van 18 t/m 26 februari een gevarieerd programma jeugdtheatervoorstellingen, zoals Super Papa (6+) van Pieter Diddens, of Poep! (2+) van Het Blauwe Huis. Het totale programma, met data, locaties en tijdstippen vind je op de website.

Sneeuwpop bakken

Het Nederlands Bakkerijmuseum in Hattem (nabij Zwolle) is ook een leuke tip. In de voorjaarsvakantie leren kinderen sneeuwpoppen maken van koek, en je kunt verschillende bakdemonstraties bekijken. Er is ook een leuke familie-theatervoorstelling met Bakker Fred. Dit programma loopt trouwens ook in de tweede vakantieweek.

25 februari t/m 4 maart

Heb jij volgende week voorjaarsvakantie? Gaia Zoo in Kerkrade is altijd al een heel leuke dierentuin; hij is niet voor niets aangewezen als mooiste dierentuin van Nederland. Op zondag 4 maart kun je hier mee “Op reis door GaiaZOO”. Ga op pad met een ervaren GaiaGids, bewonder de dieren en luister naar alle leerzame en leuke dierenweetjes!

Ontdekken

Natuurlijk kun je de komende dagen ook gaan ontdekken in een museum. In Nieuw Land in Lelystad leer je van alles over de grootste polder ter wereld, Flevoland. Er zijn diverse vaste tentoonstellingen, maar ook tijdelijke evenementen. Zo kun je in deze vakantie, van 18 februari t/m 4 maart kijken naar de voorstelling van Moffel en Piertje, is er een Flip de Beer speurtocht en zijn er andere leuke Koekeloere-activiteiten. Een aanrader voor de kleine kids! Ook in de eerste vakantieweek!

Creatief uitje

Natuurlijk kun je in het eerste weekend van je vakantie nog terecht bij de bovengenoemde beurzen. Ben je een creatieveling? Bezoek dan in het weekend van 3 en 4 maart de Creadagen in de Rijnhal in Arnhem. Het meest veelzijdige evenement voor de hobbyist, met workshops en artikelen voor onder andere scrapbooking en sierraden maken. Ook kinderen kunnen er aan de slag.

Zijn je kids zelf creatief? Laat ze dan meedoen aan een van de voorjaarsknutsel workshops bij Decorating Sisters in Amsterdam.

Doe-het-zelfvakantie

Zoals je ziet, gedurende de voorjaarsvakantie zijn er verschillende leuke dingen te doen in Nederland en je hoeft niet altijd naar een standaard pretpark of de binnenspeeltuin voor een gezellig dagje. Meer leuke tips vind je op de site van Dagje Weg.nl.

Vergeet overigens niet dat je zelf thuis ook heel makkelijk een leuke dag kunt hebben. Ga samen cupcakes bakken en versieren of ga eens op zoek naar leuke en eenvoudige knutsels. Hema heeft heel leuke creatieve materialen en ook bij Kruidvat hebben ze regelmatig leuke aanbiedingen voor houten poppetjes en meubeltjes om zelf te versieren. Of bouw ouderwets een tent met stoelen en dekens en speel indoor-camping. Succes verzekerd!

Ik wens iedereen een heel fijne voorjaarsvakantie!

Goed onderwijs: meer uren of meer tijd?

gepubliceerd op: 6 februari 2012

In onderwijsland is het weer eens kommer en kwel. Leraren staken vanwege een sterk verhoogde werkdruk; steeds meer werk moet in minder tijd worden gedaan. De meeste leraren zijn het er volledig mee eens dat er extra aandacht uit moet gaan naar kinderen die moeilijk mee komen, of die het juist te makkelijk hebben op school, maar hiervoor is niemand speciaal opgeleid en extra tijd krijg je er niet voor.

Bezuinigingen hebben gemaakt dat bepaalde administratieve processen, die eerst door een speciaal ingewerkte kracht werden gedaan, nu bij de leraren zijn komen te liggen. Ook daarvoor wordt geen extra tijd uitgetrokken. Op papier wel hoor, want ze hebben de lesvoorbereidingstijd gewoon ingekort.

Als docent krijg ik vaak te horen dat je in het onderwijs toch eigenlijk niet mag zeuren, want je hebt ontzettend veel vakantie. Klopt, dat hebben we! Maar bijna niemand staat erbij stil dat minstens de helft van elke vakantie bij veel docenten opgaat aan nakijkwerk en voorbereidingen voor na de vakantie. En door de verhoogde werkdruk ploeteren veel docenten maar door tot aan de vakantie, zodat ze, eenmaal vrij, ziek worden of gewoon instorten. Maar ja, je hebt vakantie, dus je mag niet zeuren. Ik begin dus ook maar niet over de uren die we ‘s avonds thuis nog maken, want je kunt dan misschien om 15.00 uur naar huis, maar dan wachten ook een huishouden en de kids.

Ik wil niet klagen over het onderwijs hoor. Het is een prachtig vak, waarin je veel van jezelf kwijt kunt en het is heerlijk om met kinderen en jongeren te mogen werken en te zien dat ze groeien; letterlijk en figuurlijk. Maar die hoge werkdruk, die is een feit.

Waarom schrijf ik hierover op een mama-forum? Omdat ik vind dat moeders zich ervan bewust moeten zijn hoe de kwaliteit van het onderwijs – een belangrijke basis voor de toekomst van onze kinderen – onder druk staat. Wat ik vaak zie, is dat ouders het idioot vinden dat leraren willen staken, maar dat ze het wel heel belangrijk vinden dat het onderwijs van hun kind van goede kwaliteit is. Maar juist dat is waarom de bonden en de leraren staken. Wij willen goed onderwijs en dat lukt niet met die hoge werkdruk. We staken niet omdat we een week minder vakantie krijgen, maar omdat we vrezen voor de gevolgen van het beleid.

Minister Marja van Bijsterveldt vindt dat ouders steeds minder betrokken zijn bij het onderwijs. Dat ze hun kinderen maar op school droppen en de verantwoordelijkheid daar laten. Als moeder van een schoolgaand kind stuit mij dit tegen de borst, maar als docent merk ik ook dat dit wel meevalt. Veel ouders houden goed in de gaten of de urennorm wordt nagestreefd, of de lessen van kwaliteit zijn en of er voldoende aandacht is voor een probleem dat ze hebben aangegeven. En ja, er zijn ook ouders die je in een hele schoolcarrière nooit ziet, behalve als je helaas moet dreigen met een schorsing, vanwege wangedrag van hun kind. Dan is ineens de school de schuldige en hebben we geen idee waar we mee bezig zijn. Zulke ouders zullen er altijd zijn, maar de meeste ouders weten prima van het reilen en zeilen op de school.

Op de school van mijn zoon hebben ze  geen moeite om ouders te vinden die willen helpen bij klusjes en taken. De oudercommissie is druk bezet: ik wil wel, maar er is gewoon even geen plaats meer voor nieuwe leden. En veel van de ouders die actief zijn op school, hebben daarnaast nog gewoon een baan. Misschien is het niet overal in het land zo, maar het zijn nogal boude uitspraken van de minister, dat ouders te weinig betrokken zijn bij het schoolproces.

Trouwens, ze opperde zelfs dat we anders maar “minder moesten gaan werken, minder sporten of minder in de file moeten gaan staan” (NRC.nl). Nu vraag ik je. Nog niet zo heel lang geleden pushten ze vanuit Den Haag dat vrouwen juist méér moesten werken, omdat dat goed was voor de maatschappij en de economie. En als je werk hebt – waar je in deze tijd toch behoorlijk blij mee moet zijn – kies je niet bewust voor de file. En dan het minder sporten: de helft van de Nederlanders is te dik, dus we zouden juist meer moeten sporten, toch?

Of een baan en een wekelijkse sportavond zo veel invloed hebben op je betrokkenheid bij de school van je kids, is nog maar de vraag. Die betrokkenheid is een intrinsieke motivatie. Op het moment dat je kinderen krijgt, borrelt er van binnen uit iets op dat zorgt dat je de ontwikkelingen van je kind van dichtbij mee wilt maken, dat je je zorgen maakt om zijn welzijn en dat je graag ziet hoe hij leert fietsen of zwemmen. 

Maar de mate waarin die motivatie wordt geprikkeld is wel afhankelijk van het tijdsbeeld, van de maatschappelijke normen en de economische welvaart. Twintig jaar geleden werden ouders gestimuleerd vooral veel tijd in zichzelf  en hun carrière te blijven steken. Opvoedtheorieën waren ook wat losser en vrijer. Buitenschoolse opvangcentra en kinderdagverblijven rezen de pan uit. Moeders werk(t)en weer volop, kinderen lopen inmiddels massaal met huissleutels op zak en velen hebben overdag contact met hun ouders via mobieltjes. Zijn die ouders nu echt lui en ongeïnteresseerd of balanceren ze tussen verworven vrijheden en ouderlijke verantwoordelijkheid? 

Vandaag de dag lijken ouders weer vanzelf meer tijd in de kinderen te steken. Papa-dagen doen hun intrede, veel kinderdagverblijven zien een terugloop in aanmeldingen en gezinnen worden ook weer wat groter, want het is gezellig met veel kinderen om je heen. De tijd van gezellige truttigheid keert terug. Taarten bakken, breien, familiespelshows kijken, Oud-Hollandsche spelen tijdens kinderpartijtjes. Ook opa’s en oma’s zijn weer meer betrokken bij de dagelijkse bezigheden.

Volgens mij maakt minister Van Bijsterveldt zich dus veel te veel zorgen om niets. Waar ze echt mee bezig zou moeten zijn, is met de kwaliteit van onderwijs. Met de leraren die soms echt niet meer weten hoe ze de proefwerken nagekeken krijgen. Die daarom maar kiezen voor kwalitatief mindere meerkeuzetoetsen. Die lessen niet meer voorbereiden omdat er wekelijks vergaderd moet worden over ideeën waar vervolgens geen tijd voor is.

Misschien heb ik je kijk op de lerarenstaking veranderd. Misschien ook niet. Maar ik hoop dat ik in ieder geval heb laten zien dat het aantal lesuren per jaar niet doorslaggevend is voor de kwaliteit van de school van jouw kinderen. Ontspannen en tevreden leraren des te meer. En ja, daar kun je als ouder je steentje aan bijdragen, door af en toe een handje te helpen op school. Het is nog leuk ook! Maar dat wist je waarschijnlijk al lang.

Kids Vakantieaanbieders van het jaar 2012

gepubliceerd op: 23 januari 2012

Waar december de maand van het terugblikken is, is januari de maand van het vooruit kijken. Wat wil ik dit jaar bereiken, welke leuke dingen staan er op het programma? Eén van die leuke dingen op ieders lijstje zal de zomervakantie zijn. Maar zoveel mensen, zoveel vakanties, dus even snel kiezen is er vaak niet bij. Misschien is het wel jullie eerste vakantie mét kindje. Of de eerste keer dat jullie met de groter wordende kids weer wat actievers willen ondernemen. Ga jij op vakantie als éénouder-gezin? Allemaal factoren die je bestemming en je type vakantie kunnen bepalen.

Maar misschien nog wel belangrijker is: wat wil jij? Wat voor soort vakantie vind jij leuk? Want als je het alleen maar op de kinderen afstemt, heb je dan zelf wel echt vakantie? Hou je van kamperen, rondreizen, een huisje op een park of een luxe resort? En zijn jouw wensen weer goed te combineren met je gezinssituatie?

Kortom: waar gaat de reis dit jaar naar toe?

Op deze vraag hoef je gelukkig niet alleen het antwoord te zoeken. Januari is namelijk ook de maand van de Vakantiebeurs in Utrecht. En daar werden op 11 januari jl. voor de vierde keer weer de Kids Vakantieaanbieders van het Jaar bekend gemaakt. Ruim 3.500 kinderen en volwassenen hebben gestemd via de Kids Enquête op Kidsvakantiegids.nl, de initiatiefnemer van deze verkiezing.  

Kinderidool Ralf Makkenbach deelde de prijzen uit tijdens een groot spektakel, waar ook Kids Vakantiedetectives uit met name groep 7 en 8 bij aanwezig waren. Speciaal voor Love2bemama.com heb ik me in de winaars verdiept. In totaal waren er elf winnaars in elf categorieën. Ik bespreek er hieronder vier, namelijk: kamperen, kamperen Nederland, actieve vakanties en eenouder vakanties. Voor de volledige lijst van categorieën en hun winnaars, klik hier.

Kamperen

De winnaar in de categorie kamperen is Eurocamp. Al jaren een bekende naam in kampeervakanties en dus bij uitstek geschikt voor kamperen met kinderen. Eurocamp won in deze categorie zelfs voor de tweede keer, mede dankzij de kampeervakanties met grote zwemparadijzen en de kinderclubs met heel veel ‘vette activiteiten’. Deze kampeervakanties vinden kinderen en ouders het meest aantrekkelijk.

Kamperen Nederland

Sprookjescamping De Vechtstreek won in de categorie kamperen Nederland. Maar liefst 58% van de stemmen ging naar deze camping, die geheel in sprookjesstijl is gebouwd. Overal waar je op deze camping rondloopt, vind je verwijzingen naar het thema van Hanna de Heldhaftige en haar sprookjesvrienden. Er is ook een uitgebreid animatieprogramma van april t/m oktober. Vanuit de opleiding waar ik voor werk lopen hier geregeld leerlingen stage, dus ik ben er vaak geweest. Ik ben het volledig met de jury eens dat dit een topcamping is, in het prachtige Vechtdal.

Actieve vakanties

Zijn de kinderen al weer wat groter en ben je op zoek naar wat meer actie en avontuur? Boek dan je vakantie bij de winnaar in deze categorie: Fox Family & Kids. De speciaal geselecteerde groepsreizen zijn comfortabele, avontuurlijke rondreizen met bijvoorbeeld een verblijf in de jungle van de Taman Negara in Maleisië, wild spotten in het Kruger Park in Zuid Afrika of het rijden op de rug van een olifant in Thailand. Je kinderen komen (samen met jou) met de mooiste en spannendste verhalen thuis!

Eenouder vakanties

Estivant Vakanties biedt vakanties, exclusief voor eenouder gezinnen. Op elke bestemming ondernemen ervaren, enthousiaste, Nederlandstalige EstiFun teams de leukste activiteiten met je kinderen. Daardoor heb je als ouder in de vakantie ook tijd voor jezelf of om met de andere ouders iets te ondernemen. De activiteiten sluiten altijd aan bij de leeftijd van de kinderen. Natuurlijk kunnen ouders er ook alleen met hun kinderen op uit trekken. En als er eens iets gebeurt, dan staan de medewerkers altijd voor je klaar. Of het nu een doktersbezoek is, of je hebt vervoer nodig naar bijvoorbeeld de supermarkt. Ze regelen het en er kan altijd iemand van het team mee die de voertaal beheerst. Geen wonder dat Estivant 40% van de stemmen in deze categorie ontving.

Persoonlijk favoriet

Kort wil ik toch even stilstaan bij de winnaar in de categorie vakantieparken. De Beerze Bulten is namelijk het bedrijf waar ik in 1996 mijn carrière als recreatie-entertainer begon. In datzelfde jaar werd dit bedrijf ‘camping van het jaar’ en nu sleept het al weer een prijs in de wacht... Het blijft een favoriet van mij.

Ik hoop dat ik je een beetje op weg heb kunnen helpen bij het zoeken naar de ideale vakantie voor jou en je gezin. Zelf hebben wij – totaal niet ‘des onzes’ – de zomervakantie al helemaal geregeld en geboekt. Meestal moeten we in april nog als een bezetene op zoek naar een beschikbare bestemming, maar dit jaar troffen we onverwachts een leuke camping aan een Italiaans meer. Wij gaan dus weg in de categorie kamperen. Ik ben heel blij met onze bestemming, maar volgend jaar wacht ik even tot deze lijst weer bekend wordt gemaakt. Wie weet, word ik verrast door een aanbieder waar ik nog niet aan had gedacht.

Ik wens jou vast een goede zoektocht, veel vakantie-voorpret en natuurlijk een heel fijne vakantie!